සමන් පිච්ච කැකුලු වගේ...
නුඹේ සිනහ නගන අගේ...
දුර සිටියත් මලක් වගේ...
සුවද හමන බවක් හැගේ...
නැතුවත් නුබ මා අද්දර...
මැවෙයි නුබේ වත සුන්දර...
කැකුලු මලකි නුබ පින්බර...
මෙතරම් ඇයි ආඩම්බර...
හෙට උදයෙත් මා එන මග...
සොදුරු උවන රැදෙනා වග...
අල්ලන් අත නොකරම දග...
රැදෙනු නිසැක මගේම ලග...
~
No comments:
Post a Comment